امیر مؤمنان علیه السّلام فرمود:هر که دو روزش یکسان باشدمغبون گشته وهرکه قصدش از تلاش؛دنیا باشدهنگام جداشدن ازآن حسرتش شدیدشودو هر که فردایش زیانبارتراز امروزش باشدبى بهره مانده است و کسى که باک نداردکه براى آخرتش چه اندوخته است،اگر دنیایش برایش سالم باشدبه نابودى رسیده و شخصى که به کاستى نفسش اهمیت ندهدهواى نفس بر او چیره گرددو هرکس درسراشیبى سقوط نفس خویش واقع شودمرگ برایش بهتراست،دنیا سبزوشیرین است وبراى او علاقمندانى است. براى آخرت نیز دوستدارانى است که خود را از فخر فروشى علاقمندان دنیاجدا ساخته اند،در دنیا با دیگران رقابت نمى کنندوبه نعمت و عیش آن خوشحال نمى شوندو ازشدائدو سختیهاى آن غمگین نمى شوند. اى شیخ کسى که از هجوم شبانۀ دشمنان مى ترسدخوابش کم مى شود،چقدرشبها و روزهاى عمربندگان به سرعت مى گذرد زبانت را نگاهدار وکلامت را بشمار،دراین صورت فقط سخنان خیر خواهى گفت. اى شیخ هر چه را براى خود مى پسندى براى مردم بپسند،و آنچه را دوست دارى که مردم به تو روا بدارند به آنها روا بدار. سپس رو به اصحابش کردوفرمود:اى مردم مگربه اهل دنیا نمى نگرید،که با چه حالات مختلفى ودگرگونیهایى صبح را به شام مى برند و روز وشب را سپرى مى کنند؟ یکى زمین خورده،دست و پا مى زند،و دیگرى بیماراست،و آن دیگر به عیادت او مى رود،و آن یکى در حال جان دادن است،و امیدى ندارد،و بر تن کس دیگر کفن شده بر روى تابوت است،و یکى طالب دنیاست در حالى که مرگ در جستجوى اوست.و یکى غافل است درحالى که از او غفلت نشده است،و باز ماندگان هم به دنبال گذشتگان درحرکتند. خداوند مخلوقاتى را آفریدکه دنیا در نظرشان تنگ جلوه کرد،آنها را بر دنیا و اموال آن زاهد گردانید،آنان نیزبسوى خانه امنى که خدا آنها را بسویش فرا خوانده بود رغبت پیدا کردندو برتنگى و فشار زندگى صبر کردند،و با ناملایمات سازش کردندو به کرامتى که نزد خداست اشتیاق ورزیدند،وبراى دستیابى به خشنودى پروردگار جان باختند،و پایان اعمال آنان شهادت بود،و خدا را درحالى که از ایشان خرسند بود ملاقات کردند،و دانستند که مرگ راه گذشتگان و آیندگان است،لذا براى آن سراى خود چیزى غیر از طلا و نقره توشه گرفتند،و لباس درشت پوشیدند و برکم غذایى صبر کردند،و فضیلت را مقدم داشتند،و براى خدا دوستى کردند و یا دشمنى ورزیدند،اینان در دنیا چراغهایند و در آخرت غرق در نعمتها مى باشند،و السّلام.